04

Stanisław Koba

Stanisław Koba wytwarza ikony swoich snów, to znaczy zatrzymuje je, starając się je przy tym jak najmniej uszkodzić tym, co zwykle określa się jako "forma" ;to co widzimy na jego podkładach, to właściwie wyraz marzenia: - to jakby "sama treść" bez jakiejkolwiek konwencji, formy, bez tego wszystkiego co jest owym rusztowaniem sztuki wizualnej, które - jak wmawiają nam starzy postępowi belfrowie - jest istota wszelkiej sztuki.
Koba należy do tych, którzy odkryli - powszechną i dlatego uważaną za niegodną i niską i nędzną i wstydliwie ukrywaną - istotę wizualności: - jest ona snem! a formą snu jest sen właśnie a nie żaden formizm ani nawet kubizm, ani tym bardziej żadna "perspektywa", "sfumato", itd. .
. "obiektywizm" jest bowiem wytworem obiektywu .... (chociaż już nie tego, przez który zapisuje się to cyfrowo, cyfrowe sny są bliższe snu niż wizje zapisane przy pomocy związków srebra i papieru... )
świat bowiem nie jest taki jakim się wydaje artystom formy, ale świat jest takim jakim się śni,
tylko obyczaj plemienny oraz wiara w istnienie boga i świata (to jedno i to samo) - nakazują wierzyć w realność materialnej jawy.
Że to (to co zrobił Staszek Koba) , to jakieś takie NIC?
a co to jest "coś"?
co to jest "coś pięknego"?
Mitoraj? a może to? (na przykład)
( - ten świetny obraz Korolkiewicza przedstawia go jak biega po życiu i usiłuje kamerą znaleźć coś w tym rodzaju, co chyba znalazł Koba właśnie...) świetność tego obrazy Korolkiewicza to jego temat - opowiada on jak autor ucieka ze swojego malarstwa...

a może to?

zakładając, że ten "obraz" powitał po ciemku i był po ciemku oglądany (elektryczność jeszcze nie była kontrolowana przez technologię...) bliższy jest on snom (zielonych mrówek...)
… może więc to o to Staszkowi Kobie chodzi, chociaż bym nie przesądzał...
maciej S