wystawa odbywa się w Galerii Szara Kamienica (Rynek Główny 6)

Julia Curyło

Odpusty i cudowne widzenia

od 30 września 2011

Julia Curyło analizuje kontrasty i absurdy społeczne poprzez stosunek człowieka XXI wieku do wiary, mistyki i religii. Problem skomercjalizowania wiary, kwestia istnienia popkultury w religii, blichtr kolorowych i pociągających obiektów a także estetyka kiczu towarzysząca wierze katolickiej – to kwestie, które w szczególności ją interesują. Korzenie jej twórczości odnajdziemy głównie w surrealizmie i neo-pop

Agata Agatowska

od o2.09.2011

Agata Agatowska: "W najnowszych moich pracach koncentruję się na doświadczeniach formalnych w obszarze rzeźby figuratywnej w oparciu o modę i inne zjawiska dzisiejszej kultury i popkultury. Inspiracja modą w rzeźbie jest odpowiedzią na inspirację sztuką w modzie i świadectwem przenikania, oddziaływania i wzajemnego kształtowania się różnych dziedzin życia.

„Catwalk to a Dream” to wąski pomost do snu, marzenia. To jedna z możliwości tłumaczenia tytułu nowego cyklu. Catwalk to także - częściej - wybieg dla modelek. I w tym znaczeniu wskazuje na inspirację modą. Natomiast sen, marzenie odnosi się do formy i charakteru rzeźb. „Catwalk to a Dream” to również pomost, koci spacer do snu, marzenia odbiorcy, zbudowany przeze mnie przy pomocy rzeźby. Wielość inspiracji łączy się w specyficzny collage rzeczywistościo charakterze surrealistycznym przy zachowaniu jednolitej formy rzeźbiarskiej. Moda jako znak swojego czasu, swojej epoki, staje się coraz bardziej fantazyjna i odrealniona. Zarówno na tym obszarze, jak i w rzeźbie zarysowuje się ogólna tendencja - następuje utrata poczucia rzeczywistości. Powolna dominacja snu, marzenia."

IZABELA CHAMCZYK

Dotykaj

od 21 lipiec 2011

Agnieszka Łakoma

grafika

od 10 czerwca 2011r

Małgorzata Szandała

wystawa instalacji

od 6.05.2011

To-o-czym-mówisz

Wernisaż wystawy Małgorzaty Szandały. 6 maja 2011 g. 19

Mamy przyjemność zaprosić Państwa na wernisaż wystawy instalacji  Małgorzaty Szandały, który odbędzie się w Galerii Sztuki Współczesnej Strefa A w piątek 6 maja 2011r. o godz. 19.

Zdaniem Małgorzaty Szandały:

Nasze mówienie o czymś to zawsze odnoszenie się do tej drugiej strony – czegoś co jest naprzeciw.Kiedy w ten dobrze ułożony i wygodny stan wkrada się dynamika, ruch, jakieś zamieszanie, to-o-czym-mówisz podlega niemal organicznym procesom zmian. Powtórzone wielokrotnie, wyeksploatowane cytatami traci formę i rozpada się w końcu na kawałki. Można je potem skleić i używać od nowa, wielokrotnie, napełniając dowolnymi treściami. Nie ma kryteriów     i nikt o niczym nie rozstrzyga. Jest tylko to-o-czym-mówisz  i to wystarcza.

Galeria Strefa A

ul. Bogusławskiego 7/13

Wojciech Ćwiertniewicz, Bartek Jarmoliński, Justyna Kabala, Julita Malinowska, Paulina Poczęta

Gender plays gender - wystawa zbiorowa

od 25.02.2011

Projekt Gender plays Gender jest refleksją nad problematyką kulturowo rozumianej płci. Do udziału w wystawie zaproszono Wojciecha Ćwiertniewicza, Bartka Jarmolińskiego, Justynę Kabalę oraz Julitę Malinowską. Artyści ci w wielu swoich autorskich projektach odwołują się do problematyki relacji zachodzących pomiędzy ciałem i tożsamością. Na wystawie zostaną zestawione ze sobą głosy, obrazy i wypowiedzi podważające sztywne i "konturowo" interpretowane role, jakie współczesna kultura przypisuje płci. Jednocześnie prezentowane prace artystek i artystów uwidaczniają i dekonstruują schematyzm narzuconych nam przez media przekonań i przeświadczeń dotyczących zarówno sfery ciała jak i cielesności. Problematyka gender pozyskuje tutaj estetyczną oraz antropologiczną wykładnię, która nakłania odbiorcę do refleksji i redefinicji kulturowych klisz zarządzających tym, co męskie oraz żeńskie                                                                           Kurator projektu: Roman Lewandowski

Wojciech Ćwiertniewicz studiował malarstwo w ASP w Krakowie w latach 1976 – 1981. Jego prace znajdują się w kilku kolekcjach publicznych (m.in. w Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Górnośląskim w Bytomiu, Bibliotece Głównej ASP w Krakowie) i prywatnych. Jest autorem 50 wystaw indywidualnych, brał także udział w ponad 100 zbiorowych w kraju i za granicą. Opublikował 6 tomików dziennika. Jego prace znajdują się w zbiorach m.in.: Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Bibliotece Głównej ASP w Krakowie oraz w wielu kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.

          Twórczość Wojciecha Ćwiertniewicza  nieomal od początku rozwija się w dwóch komplementarnych wątkach. Jednak zarówno nurt przedstawieniowy jak i abstrakcyjny pozwalają widzieć jego obrazy jako wyjątkowo przekonującą i spójną wypowiedź. Zobrazowani przezeń modele to konkretni ludzie. Ich ciało i krew, choć przetłumaczone na rozbielone farby i język filmu, powracają do nas mimo wyparcia przez medium, dzięki zwyczajności przedstawień. Jakkolwiek tylko reprezentują, posiadają specyficzne blizny, zadrapania, grymasy, otłuszczenia i fałdy, które nie uniwersalizują przesłania. Ten delikatny biografizm, mimo ostentacyjnej fizyczności, paradoksalnie właśnie - przez materialność i ciężar - odczuwamy czysto duchowo, czy wręcz oskarżycielsko. (...) Twarz, ciało, figury są emocjonalnie nasyconą narracją o utraconym i ustawicznie pozyskiwanym obliczu świata, człowieka, obrazu. Praktykę malowania z modeli obrazów, a także wideo-rejestrację tej procedury można określić jako metaforyczne opłakiwania ciała i oka. Sam zaś proces widzenia oraz jego przedstawieniowy kontrapunkt stają się elementami porządku rozpraszania 'żałoby'. (Roman Lewandowski)

Bartek Jarmoliński – urodzony w 1975 roku w Łodzi. W latach 1995 - 2001 studiował w Akademii Sztuk Pięknych im. Wł. Strzemińskiego w Łodzi. Dyplom uzyskał w 2001 roku w Pracowni Intermedia prof. W. Karolaka oraz w Pracowni Rysunku i Malarstwa prof. Romany Hałat. Jest laureatem wyróżnienia EXITu na Bielskiej Jesieni (2009). Ma na koncie kilkadziesiąt wystaw indywidualnych oraz zbiorowych. Jego prace znajdują się m.in. w kolekcjach Regionalnej Zachęty Śląskiej oraz Galerii Bielskiej.

          Bartek Jarmoliński pyta w swoich obrazach o maskulizm. Artyści niechętnie analizują własną płeć. Gender, pytanie o seksualność jest raczej domeną kobiet. Czy używanie fluidu i tuszu do rzęs zmniejsza moją męskość? Zmienia mój obraz w oczach innych? Budzi podejrzenie o homoseksualizm? W naszym kraju ciągle silny jest pogląd, że dobrze ubrany mężczyzna jest gejem. (...) Bartek w swojej twórczości pyta o relację z innymi, kulturą masową, tradycją. Analizuje samego siebie własne fascynacje, lęki, emocje. Opisuje strategie, barwy ochronne jakie przybiera w zetknięciu z rzeczywistością. Nie chce głosić prawd uniwersalnych, mówi o sobie samym. (Agnieszka Kulazińska)

Justyna Kabala - urodzona w 1981 r. W latach 2001 - 2006 studia Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom pod kierunkiem prof. Krzysztofa Wachowiaka. Laureatka Stypendium Ministra Kultury za rok akademicki 2004/2005. Laureatka nagród w konkursie Grafika Warszawska. W listopadzie 2006 zdobyła "Złotą Gałązkę" Agencji Artystycznej 3 za pracę dyplomową. W 2006 roku została wytypowana do udziału w Międzynarodowym Triennale Grafiki w Krakowie w ramach projektu "Najlepszy dyplom - uczeń i jego promotor". 

          Prace artystki podejmują wątki obecne już wcześniej w jej twórczości, zwłaszcza w projekcie "Everybody wants to be Wenus". Justyna Kabala odwołuje się do opresyjnych klisz wizualnych, które - za pośrednictwem mass mediów, ale również "obowiązującego" paradygmatu tradycji - narzucają sposób postrzegania i odbioru piękna oraz kobiecości. Wenus stanowi pośród nich czytelną figurę wyobrażeniową. Artystka zdaje się sugerować, że proces utożsamienia z symbolicznym ideałem piękna często jest nie tyle rezultatem intencji i akceptacji, co efektem władzy spojrzenia i osądzania, jakiej poddany jest współczesny człowiek. (Roman Lewandowski)

Julita Malinowska - w latach 1999/2000 studiowała na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, a w okresie 2000-2005 na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie otrzymała dyplom z wyróżnieniem w 2005 r. Niestacjonarne odbywa Studia Doktoranckie na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jest laureatką konkursu Samsung Art Master (2005) oraz stypendystką Fundacji Pro Artibus "Artist in residence", Tammisaari, Finlandia, a także miasta Kraków. Ma na koncie kilkanaście wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą; brała udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych.

          Twórczość malarska Julity Malinowskiej od samego początku konsekwentnie zmierza ku uproszczeniu i symbolizacji przedstawienia. Ukazane w obrazach sceny oraz postacie na pozór konstruują świat prostych i nostalgicznych zachwytów nad ciałem i cielesnością zakotwiczonymi w pełnej urody pejzażach. Mogą one zatem kojarzyć się na pierwszy rzut oka z twórczością kanadyjskiego magicznego realisty - Alexa Colville. Jednak dominantą prac Malinowskiej jest - w istocie - refleksja nad sensem międzyludzkich relacji i przypisanych im kulturowych ról. Artystka w tym celu sięga do repertuaru zachowań i celebracji, jakie mają miejsce pomiędzy 'męskim' i 'żeńskim'. W rezultacie - co najlepiej artykułuje cykl "Feminine & Masculine" - okazuje się, że większość naszych prywatnych i społecznych ról podszyta jest elementem gry, która ma wymiar zarówno genderowy jak tożsamościowy. Monochromatyczność i znakowe potraktowanie przedstawienia staje się tutaj zabiegiem uniwersalizującym to przesłanie. (Roman Lewandowski)

Paulina Poczęta urodziła się w 1980 r. w Zawierciu. W latach 1995-2000 uczyła się w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych im. T. Kantora w Dąbrowie Górniczej. W latach 2000-2005 studiowała w Instytucie Sztuki w Cieszynie, Filii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na kierunku Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuk Plastycznych; dyplom z wyróżnieniem z grafiki warsztatowej uzyskała w 2005 r. Obecnie prowadzi zajęcia z rysunku i intermediów w Katedrze Interdyscyplinarnej Kreacji Artystycznej w Instytucie Sztuki na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie. Zajmuje się tworzeniem obiektów, malarstwem, fotografią, grafiką i rysunkiem .

          Paulina Poczęta od samego początku w swojej twórczości sytuuje się po stronie sztuki, która bada i rejestruje rozproszone – np. w słowach czy obrazach – ślady tożsamościowej aury. W tym celu artystka często sięga do autoportretu rozumianego zarówno jako tradycyjny portret jak i moduł wyobrażeniowy. Rekwizyty, ubrania bądź biżuteria, które opatrują zobrazowane w jej pracach nie tylko twarze, ale – generalnie –cielesność, stają się w tym świecie jednocześnie symbolami i artefaktami, niekiedy wywodzącymi się z dzieciństwa bądź kultury współczesnego gadżetu. (Roman Lewandowski

Galeria Strefa A 

i Galeria Konsulatu Generalnego Niemiec

Paweł Menbrek

Blogosfera

od 20.11.2012

Agata Agatowska i Florian Fausch

Challenge of Art

od 14.09.2012

Małgorzata Kosiec

Tensions (napięcia)

od 20 lipca 2012

Wystawa NAPIĘCIA/TENSIONS to zestawienie dwóch serii malarskich: intymnych portretów typograficznych oraz wielkoformatowych kompozycji abstrakcyjnych. Tytułowe „napięcia” mają tu różnorakie przejawy: począwszy od kontrastu barw (bieli i czerni), skali obrazów, form i kompozycji, na emocjonalnych skończywszy.

Małe pranie ręczne

Agata Agatowska, Izabela Chamczyk, Zuzanna Dembiec, Monika Drożyńska, Apolonia Dwurnik, Sylwia Górak, Magda Hueckel, georgia Krawiec, Florentyna Nastaj, Paulina Poczęta, Małgorzata Szandała, Grażyna Tereszkiewicz, Ewa Zasada.

od 21.06.2012

Małe pranie ręczne (dorastanie)

Kuratorkami projektu są Małgorzata Błaszczyk i Małgorzata Szandała.

Węże zrzucają skórę, gdy staje się za ciasna. To konieczność związana z rozwojem. Najpierw skóra pęka na głowie, przy nosie i wokół oczu, później wąż złuszcza ją, ściera, ściąga, wysuwa się i uwalnia. Pokryta łuskami skóra jest nie dość elastyczna, by pozwalała na wzrastanie.

(Jolanta Brach-Czaina „Błony umysłu”)

Zwykły, codzienny kontakt z rzeczywistością stał się inspiracją, dla artystek współpracujących z Galerią Sztuki Współczesnej Strefa A, do stworzenia zbiorowej wystawy zatytułowanej Małe pranie ręczne. Chęć poruszenia tematu dorastania zrodził się po przeczytaniu książki Jolanty Brach-Czainy „Błony umysłu”.

W pracach, które zostaną zaprezentowane w ramach projektu, przystajemy na chwilę by kosztować, kontemplować i rozumieć swoje własne, indywidualne role, których się w życiu podejmujemy lub które są nam przydzielane. Nie zawsze wpasowują się one w stawiającą opór chropowatą, wywołującą zmiany i otarcia rzeczywistość. W kontakcie z nią pozbawione jesteśmy jakiejkolwiek instrukcji obsługi. Indywidualny podręcznik użytkownika pomógłby być może właścicielkom swojego ciała, gdy nagle ze sterowania automatycznego trzeba przejść na ręczne. To przejście jest konieczne, bo jeśli go nie dokonujemy, funkcjonujemy według spreparowanego algorytmu napisanego do dobrze zaprogramowanego (społecznie) życia. I chociaż nigdy nie uda się dorosnąć całkowicie, do wszystkich ról, ze względu na nieustannie zmieniające się nie tylko punkty odniesienia, ale także ciało, to staramy się to czynić codziennie na różne sposoby – tym razem poprzez wypowiedź artystyczną.

Koncepcja projektu nie ma zabarwienia feministycznego w sensie ideologicznym, ani tym bardziej go nie krytykuje. Nie jest też manifestem, czy wyrażanym jednym głosem poglądem. Składają się na nią osobiste wypowiedzi, wynikające z pogłębionej analizy własnych doświadczeń i refleksji. To przełożone na język artystyczny, twórczo przedstawione myśli i spostrzeżenia dotyczące spraw z pozoru zwyczajnych - czym jest dorosłość, cielesność, współżycie z innymi, dojrzewanie, dorastanie trwające przez całe życie. Dorastanie do różnych ról – matek, kobiet, uczennic, córek, wykładowczyń, artystek, żon.

Wystawa będzie miała miejsce w Galerii Sztuki Współczesnej Strefa A w Krakowie, przy ulicy Stolarskiej 6/9, w dniach 21 czerwca – 15 lipca

g e o r g i a      K r a w i e c

od 11.05.2012

ZAPRASZAMY DO NOWEJ SIEDZIBY GALERII STREFA A - ul. Stolarska 6/9

Projekt powstał w odwołaniu do dramatu Karen Karin Rosenberg "Pokazała mu, jak rzuca się tortem". Fotografie stanowią w dużej mierze wizualną interpretację określeń, jakimi obdarzona została bohaterka dramatu. Zarówno pod względem tematyki jak i w sferze wizualnej w EXodusie dostrzegalne są punkty styczne z fotografią surrealistyczną. W kontekście dramatu czytelny staje się tytuł projektu: EXodus znaczy w tym przypadku podróż w nieznane obszary umysłu. Podczas wernisażu prezentowana będzie mała forma teatralna oparta na w/w dramacie.

STEFAN PARUCH

„MODELE”

od 17.02.2012

STEFAN PARUCH

Ur. w 1978 r. W latach 1997-2002 studiował na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w l. 1998-2000 studiował w Gościnnej Pracowni prof. Leona Tarasewicza. Dyplom „Lekcja przysposobienia obronnego” obronił w 2002 w pracowni prof. Jarosława Modzelewskiego. W latach 2003 - 2006 studiował w Wyższym Studium Montażu w PWSFTViT w Łodzi. Wraz z grupą artystów współtworzy pracownie przy ulicy 11 Listopada na warszawskiej Pradze. Obecnie pracuje jako adiunkt w Instytucie Edukacji Artystycznej w Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Współpracuje z Mistrzowską Szkołą Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Autor montażu do kilku filmów dokumentalnych.

Wybrane wystawy:

2011 — Nasi młodsi bracia, Galeria Klimy Bocheńskiej, Warszawa

              Pudełka, Magazyn Parga, Warszawa

              Flagi, Galeria 2.0, Warszawa

2010 — Suitcase, Galeria POSK, Londyn

2009 — Em2x5, Agora, Warszawa

             Obrazy w cudzysłowie, Galeria Nova, Poznań

              Polis, Lubelska Zachęta, Lublin

              Kartograf, Galria Bielska, Biała Podlaska

             Pasaż, Galeria MIlano, Warszawa

2008 — Legenda, Galeria Promocyjna, Warszawa

              Wystawa Letnia, Galeria Prolocyjna, Warszawa

2007 — Malarstwo, Galeria APS, Warszawa

              Obrazy, Salon Sztuki 49, Warszawa - katalog

              Młodzi z Warszawy, Instytut Propagandy Sztuki, Łódź

2006 — Mosty, Pracownia3, Warszawa

             Tereny Zielone, Galeria Milano, Warszawa

             Warszawa w Sofii. Współczesne malarstwo polskie, Instytut

             Polski; Sofia, Bułgaria

            Linie życia, Galeria BWA, Ostrołęka

2005— Rów Wolicki, Cafe radna, Warszawa

            Zoo Zoo, Oficyna Zoo, Warszawa

Wystawa Stefana Parucha składa się z cyklu obrazów inspirowanych planszami dla modelarzy. Są to gotowe, zaprojektowane, abstrakcyjne układy, które służą do odtworzenia w tekturze modeli samolotów, często maszyn służących do zabijania. Techniczne rysunki i obrazkowa instrukcja do stworzenia papierowych makiet stały się dla artysty motywem oraz ideą, i w efekcie posłużyły artyście do ponownego przetworzenia, tym razem malarskiego, dawno temu zaprojektowanych wysokiej klasy urządzeń. W powstałych pracach rysunek inżynieryjny zamieniony w użyteczny wzór zostaje na nowo zrecyklingowany, aby wzbudzić w odbiorcy `oczucie niepokoju i specyficzną wojenną narrację. Na wystawie znajdzie się także swoisty multimedialny aneks – gra komputerowa, która będzie animowanym rozwinięciem rysunku zapożyczonego z podręcznika do przysposobienia obronnego z lat 60-tych.